| Merkury | Wenus | Ziemia | Mars | Jowisz | Saturn | Uran | Neptun | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Odległość od Słońca | 57,91 | 108,1 | 149,6 | 227,94 | 778,4 | 1427 | 2871 | 4500 |
| Odległość od Ziemi | od 82 do 217 | od 40 do 259 | - | od 55 do 401 | od 630 do 778 | od 1199 do 1653 | od 2586 do 3153 | od 4309 do 4682 |
Urodził się 19 II 1473 w Toruniu. Jeden z XVI-wiecznych prekursorów nowożytnej nauki. Był synem Mikołaja, mieszczanina krakowskiego, handlującego miedzią z Gdańskiem, od 1458 obywatela Torunia, kupca i staromiejskiego ławnika, oraz Barbary z Watzenrodów, wywodzącej się z patrycjatu toruńskiego (oba rody pochodziły ze Śląska, ród Koperników przynajmniej od XII w.). Po śmierci ojca (1483) był wychowywany przez brata matki, biskupa warmińskiego, Ł. Watzenrodego. Studia w zakresie nauk matematyczno-przyrodniczych (quadrivium) odbył Kopernik w Akademii Krakowskiej (jesień 1491–zapewne do 1495), w epoce największego rozkwitu krakowskiej szkoły astronomicznej, uzyskując przygotowanie z matematyki, optyki geometrycznej, kosmologii, kosmografii oraz astronomii w zakresie: konstruowania i stosowania tablic astronomicznych oraz posługiwania się instrumentami astronomicznymi. Z inicjatywy wuja Watzenrodego podjął studia prawa kanonicznego na uniwersytecie w Bolonii (jesień 1496–lato1501), a następnie — po kilkumiesięcznym pobycie na Warmii — studia medyczne w Padwie (jesień 1501–lato 1503) połączone z uzyskaniem (V 1503) doktoratu z prawa kanonicznego na uniwersytecie w Ferrarze. Poza regularnymi studiami wymienionych dyscyplin oraz uprawianiem, niezależnie od nich, astronomii (współpraca z astronomem D.M. Novara oraz seria samodzielnych odnotowanych obserwacji astronomicznych w Bolonii i Rzymie 1497 i 1500, m.in. obserwacja zakrycia gwiazdy Aldebarana przez Księżyc, ważna dla zakwestionowania obowiązującej teorii ruchu ciał niebieskich) doskonalił Kopernik we Włoszech znajomość języków klasycznych, dokonując tłumaczenia z języka greckiego na łacinę dzieła literackiego Teofilakta Symokatty (VII w.) Epistolae morales, rurales et amatoriae (wydane w Krakowie 1509). We Włoszech pogłębiał także studia nad tradycją pitagorejską, utożsamiającą centrum kosmosu z „centralnym ogniem” lub wręcz ze Słońcem (były to poglądy niepoparte skonstruowaną teorią). Większości swych obserwacji astronomicznych dokonał Kopernik we Fromborku, gdzie także zmarł 24 V 1543.
